Τον Αύγουστο του 2015 ήταν ο Λούκας. Τον Ιούλιο του 2016 ο Μακ. Για να έρθει μπαίνοντας το 2017 η σειρά για πώληση στον ΠΑΟΚ του Γκάρι Ροντρίγκες. Κοινή συνισταμένη των τριών αυτών... υπερήφανων πωλήσεων η εποχή Ιβάν Σαββίδη, γιατί προηγήθηκε βέβαια εκείνη του Βιεϊρίνια, αλλά μόνο που τότε ήταν απαραίτητη -αποτελούσε μονόδρομο- για την... επιβίωση της ΠΑΕ.
Τι άλλο κοινό έχουν οι περιπτώσεις Ροντρίγκες, Μακ, Λούκας; Πως και οι τρεις... επικοινωνήθηκαν ως αναγκαίο κακό ή στο πιο πιασάρικο σαν κακές πωλήσεις αλλά με καλά deal. Με την έννοια πως από τη στιγμή που οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές δεν ήθελαν να μείνουν στην Τούμπα, προέκυψαν τουλάχιστον καλά οικονομικά οφέλη για την ΠΑΕ. Μόνο και που εδώ υπάρχει αντίλογος, μάλιστα όχι στη βάση του οπαδού, ειδικά της μεγάλης ομάδας, που γκρινιάζουν όταν βλέπουν να πουλάς τους καλύτερους παίκτες...
Οι μεγάλες ομάδες ασφαλώς και πουλάνε. Το κάνουν πολύ μεγαλύτερα κλαμπ από τον ΠΑΟΚ, το κάνει στην Ελλάδα και ο Ολυμπιακός που είναι ένα και δύο επίπεδα πιο πάνω σε αυτά τα θέματα από τον Δικέφαλο (λόγω Τσάμπιονς Λιγκ, λόγω του ότι αναγκάστηκε πρώτα να αγοράζει ακριβά και μετά να πουλάει, λόγω των προσωπικών σχέσεων των Μαρινάκη - Βρέντζου με κορυφαία ευρωπαϊκά γραφεία μάνατζερ).
Πουλάνε όμως όταν θέλουν εκείνες και όχι υπό την ασφυκτική πίεση του παίκτη και των ατζέντηδών του. Πουλάνε μετά από προγραμματισμό και βάζοντας τους δικούς τους όρους στην πώληση. Τώρα αν προκύψει μια σούπερ προσφορά που δεν την περιμένεις, τότε λες και... ευχαριστώ και βγαίνεις στην αγορά με μεγαλύτερο μπάτζετ για τον αντικαταστάτη του. Οπως για παράδειγμα είχε σκάσει στον Ολυμπιακό από τη Φούλαμ για τον Κώστα Μήτρογλου...
Στην προκειμένη περίπτωση, ΠΑΟΚ και Γκάρι Ροντρίγκες είναι εμφανές πως ο πρώτος σύρεται από την πλευρά του άσου που έχει αποφασίσει να φορέσει τη φανέλα της Γαλατά.
Και πώς να κρατήσεις έναν ποδοσφαιριστή -αντικειμενικά τον καλύτερό σου στη φετινή σεζόν μαζί με τον Μάτος- όταν αντιλαμβάνεσαι πως αν μείνει θα είναι δυσαρεστημένος - ξενερωμένος κι αυτό ασφαλώς θα έχει αντίκτυπο και στη χρηματιστηριακή του αξία. Ετσι όπως εξελίχθηκε η υπόθεση Ροντρίγκες, αν ο ΠΑΟΚ δεν τον πουλήσει, μπορεί κάλλιστα να τον... απαξιώσει. Από την άλλη το καλύτερο για αυτό θα είναι να πληρωθεί το ποσό της ρήτρας, περίπου 4 μύρια, γιατί τα 2,5 που προσφέρουν οι Τούρκοι δεν το λες και καλό deal κι ας τον πήρες το καλοκαίρι του 2015 ως ελεύθερο.
Ο ΠΑΟΚ, για την ακρίβεια ο Λούμπος Μίχελ, έχει στα χέρια του την... καυτή πατάτα, όσο κι αν την τελική απόφαση θα πάρει ο Ιβάν Σαββίδης. Ο τεχνικός διευθυντής δεν φρόντισε να έχει την... πλευρά του παίκτη με το μέρος του σε αυτήν τη διαπραγμάτευση που προέκυψε ούτε ήταν προετοιμασμένος για ισάξιο αντικαταστάτη του μεσούσης της σεζόν και εδικά πριν από τον καυτό Γενάρη με τις 6 αγωνιστικές στο πρωτάθλημα και τα 2 ματς Κυπέλλου. Καλείται, λοιπόν, τώρα να βγάλει... λαγούς από το καπέλο του. Δεν είναι εύκολο.
Υπάρχει βέβαια και η άλλη πλευρά του νομίσματος στην υπόθεση Ροντρίγκες, η οποία έχει να κάνει με τον Ιβάν Σαββίδη. Γιατί όταν σε κάθε μεταγραφική σεζόν σου φεύγει -με πώληση- ο καλύτερος παίκτης σου, δεν μπορείς να πείσεις μετά πως ο πραγματικός στόχος είναι η η κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Μια μεγάλη ομάδα για να «συντηρηθεί» ή να μεγαλώσει περισσότερο θα πρέπει να παίρνει και τίτλους. Κι αυτούς τους φέρνουν και οι μεγάλοι παίκτες. Ακόμη κι αν χρειαστεί για να τους κρατήσεις να τους δώσεις επιπλέον κίνητρα, όχι μόνο οικονομικά αλλά και αποδείξεις -μεταγραφές πως όντως θέλεις να πάρεις το πρωτάθλημα. Ο ΠΑΟΚ μπήκε Γενάρης του 2017 και όχι δεν έχει βρει τον βαρβάτο φορ που ψάχνει από το καλοκαίρι και θα του έκανε τη διαφορά αλλά χάνει και τον Ροντρίγκες.
Αλήθεια, πόσο διαφορετικός και ανταγωνιστικός θα ήταν ο ΠΑΟΚ της Super League αν είχε για επιθετικό τρίο τους Ροντρίγκες - Λούκας - Μακ; Και να πεις πως ο Σαββίδης δεν έχει σκορπίσει εκατομμύρια ευρώ για την ομάδα του...
